کارگردان نمایش «غرمپشا و کشتن چراغ» مطرح کرد
محمد سلامتی: تئاتر مراوده لذت‌گونه بین مخاطب و بازیگر است
محمد سلامتی، کارگردان نمایش «غرمپشا و کشتن چراغ» می‌گوید مفهوم در تئاتر امر بسیار مهمی به شمار می‌آید اما تئاتر در ابتدا مراوده لذت‌گونه بین مخاطب و بازیگر است.
به گزارش ایران‌تئاتر، نمایش «غرمپشا و کشتن چراغ» نوشته ابراهیم پشت‌کوهی با کارگردانی محمد سلامتی از روز گذشته هفتم خرداد ساعت 20 در تماشاخانه سنگلج روی صحنه است.
در خلاصه داستان این نمایش که کاری از هنرمندان تئاتر استان هرمزگان است، آمده است: «در جزیره شبی دلهره‌آور و طلسمی چندین ساله در مرگ ۲۲ساله شدن جوانان هرمز و در خانه مَح‌کنار سپری می‌شود مَح‌کنار در حال حفاظت و رفت‌وآمدهای به ظاهر نجات‌دهنده و همه در انتظار شادی…»
محمد سلامتی با اشاره به نمایشنامه این اثر می‌گوید: «نمایشنامه «غرمپشا و کشتن چراغ» برگرفته از فرهنگ و آیین و رسوم جزیره هرمز است و اتفاقات این نمایش برگرفته از حوادث واقعی در این شهر شکل گرفته است.»
او ادامه می‌دهد: «من سال‌هاست که آثار نمایشی ابراهیم پشت‌کوهی را برای اجرا انتخاب می‌کنم چراکه نمایشنامه‌های این هنرمند دیالوگ‌های خوش‌خوراکی دارد که بازیگر می‌تواند آن را به خوبی به نمایش بگذارد. همچنین ازآنجاکه این متون نمایشی به فرهنگ ما نزدیک است و هرآنچه نوشته، گویی در هرمز به وقوع پیوسته است.»
این هنرمند با بیان اینکه مردم جنوب همچنان با باورها و رسوم سنتی خود زندگی می کنند و ارتباط تنگاتنگی دارند، می‌افزاید: «اتفاقاتی که شما در این نمایش به تماشا می‌نشینید، جزو زندگی روزمره ما به شمار می‌ِآید. در واقع باورهای شخصی خود ماست که نمود بیرونی برای تماشاگران پیدا کرده است.»
سلامتی با اشاره به نگاه انتقادی نمایش به لزوم بی‌توجهی به باورهای غلط برای رسیدن به رشد ذهنی می‌گوید: «رشد هر جامعه به ذهنیت افراد آن جامعه بستگی دارد. در این نمایش ما شاهد از دست رفتن جوانان 22 ساله هستیم. در باور عامیانه آن‌ها دچار مشکلاتی چون جن زدگی و باورهای خرافی هستند اما در در نگاه انتقادی 22 سالگی زمان رشد یک جوان است و وقتی یک جوان در این سن از دست می‌رود، تمثیل از این ماجراست که این جوانان با خرافهها و باورهای غلط دیگر رشد نخواهند کرد و مرگ نشانی از بی‌تحرکی و عدم تلاش برای تغییر تقدیر به شمار می‌آید.»
او ادامه می‌دهد: «متاسفانه باورهای خرافی هم اکنون هم در جامعه ما تاثیر گذاشته و غیر قابل انکار هستند، در حالی که ما در تلاشیم در زوایای پنهان کار به مخاطب بگوییم اگر افراد جامعه دارای ایده‌های بالا و امید باشند، قطعا مغلوب سرنوشت نخواهند شد.»
کارگردان نمایش ««غرمپشا و کشتن چراغ» با بیان اینکه تئاتر به دنبال تماشاگر و با حضور او زنده است، می‌افزاید: «تئاتر در اولین گام به دنبال مفهوم نمی‌گردد. مفهوم امر مهمی است اما تئاتر در ابتدا مراوده لذت‌گونه بین مخاطب و بازیگر است. ابتدا لذت و بعد از آن مفهوم است که باید به تماشاگر منتقل شود.»
این هنرمند هرمزگانی همچنین می‌گوید: «آثار نمایشی تولیدشده بر پایه فرهنگ و رسوم مردم و مناطق مختلف می‌تواند در انتقال مفاهیم و همچنین معرفی مردم آن منطقه به دیگر شهرها و استان‌های کشور بسیار تاثیرگذار باشد.»
او با اشاره به اینکه موسیقی باید در خدمت اثر باشد، می‌افزاید: «تئاتر زنده است و موسیقی زنده در جریان اجرای آن بسیار کمک‌کننده است. ما ترجیح دادیم تا با درگیر کردن گروه موسیقی به عنوان کاراکترهایی از نمایش تاکید روی حضور ان‌ها را بیشتر کنیم. باید توجه داشت که موسیقی از دل کار بیرون می‌آید و این متن و نمایش است که موسیقی خود را انتخاب می‌کند و نباید موسیقی به شکل عنصری اضافی و غیرهمگون با کار همراه شود.»
سلامتی با اشاره به رسم زار که در این اجرا به آن پرداخته شده است، توضیح می‌دهد: «ما همچنان مراسم زار را در جنوب کشور برگزار می‌کنیم اما این آیین به تقدس و پاکی سابق نیست. با این حال همین شکل برگزاری هم به دلیل پاسداشت و حفظ این رسم بسیار ارزشمند است. حتی اگر در شکل اجتماعی هم این مراسم از یادها رفته بود وظیفه ما در هنرهای نمایشی معرفی آن به دیگر مردم بوده و هست.»
او با گلایه از نگاه بالا به پایین برخی مدیران و هنرمندان به اهالی تئاتر استان‌ها ادامه می‌دهد: «متاسفانه بسیاری از افراد بر این باورند که نمایش هنرمندان دیگر استان‌ها به‌واسطه بنام و مطرح نبودن، امکان پر کردن سالن و همراه کردن مخاطب را نخواهند داشت و این نگاه بسیار آزاردهنده است.»
این هنرمند در پایان می‌گوید: «تئاتر هنر مظلومی است و هیچ کس حتی در جزیره هرمز برایش اهمیت ندارد ما کار می کنیم یا نه... گروه ما با وجود همه سختی ها بدون بهره مندی از هر گونه حمایتی، کار را پیش برد. ما از جشنواره رفتن خسته شده‌ایم و ترجیح می‌دهیم با حضور در سالن‌های نمایشی پایتخت با فضاهای متفاوت آشنا شویم. با وجودی که فراهم آوردن بحث اسکان و هزینه برای اجرا در پایتخت موضوع دشواری است اما علاقه هنرمندان به حضور در پایتخت و دیدن شرایط اجرا در این شهر ارزشمند بود.»
