«آمیگدال» سعی در ایجاد چالش میان ذهن و احساس انسان و جهان مدرن دارد

«آمیگدال» بخشی از مغز است که نقش مهمی در یادگیری و حافظه ایفا می کند. آمیگدال علاوه بر نقش اصلی در درک احساسات و ایجاد پاسخ به آنها، در تعدیل درد نیز دخالت دارد و گاه پا را از تعدیل فراتر گذاشته و خود عنان واکنش های احساسی را نسبت به کنش های بیرونی به دست می گیرد و دقیقا «آمیگدال» مجتبی بستان پیرا از این نقطه آغاز می شود.

در این نمایش نویسنده و کارگردان سعی در ایجاد چالش میان ذهن و احساس انسان و جهان مدرن دارد و از همان ابتدا تکلیف پایان متن را به گونه ای مشخص می کند، گویی نوع بیان روایت این درد دغدغه است نه خود روایت.

بشرِ امروز در تقابل احساسات و عواطف با جهان پیرامونی خویش گاه عکس العمل هایی نشان می دهد که نه برخاسته از ذات قواعد از پیش تعیین شده ی انسانی بلکه پاسخی به وضعیت کنونی در لحظه ی اکنون است و این خود می تواند رنجی باشد عظیم.

نمایش «آمیگدال» اثری از مجتبی بستان پیرا کارگردان تجربه گرای هرمزگانی ست که مخاطب را با سوال هایی کلیدی دچار چالشی درونی کرده و وی را در تو در توی ذهن رها می سازد، سوال هایی از جنس هستی و چیستی.

«آمیگدال» علاوه بر نقش اصلی در درک احساسات و ایجاد پاسخ به آنها، در تعدیل درد نیز دخالت دارد و در این نمایش تعدیل خود عین عدم تعادل است.

سامان سایبانی